In het Nederlandse radioprogramma Opium (NPO Klassiek) las Mathijs Deen een stukje voor uit mijn vertaling van Ik ben een kat, de debuutroman van Soseki Natsume uit 1905. (Vanaf minuut 48 in de rubriek 'Bijna vergeten')

Van 30 januari tot 9 februari vond de 54ste editie plaats van het Internationaal Filmfestival van Rotterdam. Gewoontegetrouw modereerde ik Q&A's met Japanse regisseurs, onder wie Takashi Miike, die voor het eerst sinds 2012 aanwezig was. Hij was er voor de internationale premiere van zijn film Blazing Fists en het wederzien was aangenaam.

Geen uitgebreide recensies, maar begin december wel enige 'eervolle vermeldingen' voor diverse vertalingen: Hugo Blom heeft het op 5 december over De kuil Van Hiroko Oyamada in De Volkskrant,  Dirk Leyman op 7 december over De bruidegom was een hond van Yoko Tawada in

Op 28 november 2024 verscheen bij Koppernik De bruidegom was een hond, mijn vertaling van Yoko Tawada's novelle Inumukoiri, waarmee ze in 1993 de Akutagawaprijs won. Het is, na De laatste kinderen van Tokyo (Kentoshi), het tweede boek van Tawada dat ik vertaalde en volgend jaar verschijnt nog meer werk van haar in het Nederlands.  

Drukke dagen voor Jo Vanderwegen, recensent van vertaalde Japanse literatuur voor het magazine Mappa Libri.

In #5 van de Nederlandse Boekengids dit jaar verscheen in de rubriek Aldaar een nieuw stukje van mijn hand, ditmaal over het fenomeen Bungo Stray Dogs. Nu ook online te lezen.

Vier activiteiten dit najaar, zij het telkens 'in besloten kring': op 30 oktober een gastcollege over literair vertalen en op 4 december eentje over moderne Japanse literatuur in de opleiding Japanse studies aan de KULeuven, op 5 november een lezing over Japanse cultuur voor damesvereniging Athena in Antwerpen, en op 12 november een gastcollege over Japanse cinema in de cursus 'Ontwikkeling en esthetiek van de film' van Prof. dr. Daniel Biltereyst aan de UGent.

Na Ik ben een kat (Soseki Natsume) en De toewijding van verdachte X (Keigo Higashino) eerder dit jaar is op 22 oktober nu ook Geef de moed niet op van Toyo Shibata opnieuw uitgegeven, in een licht gewijzigde versie. Shibata debuteerde met deze dichtbundel in 2010, toen ze 99 was.   

Op 30 september 2024, de internationale dag van de vertaler, verscheen op de site van Antwerpen Leest een interview dat Tony Vanderheyden met me afnam.

Na De geheugenpolitie en Het onvergetelijke jaar van Tomoko verscheen bij Cossee nu mijn vertaling van een derde roman van Yoko Ogawa: Hotel Iris. Vertrouwde thema's (het belang van herinneringen, personages in afgesloten ruimtes...) maar weer op een heel andere manier uitgewerkt. Het Japanse origineel (Hoteru Airisu) verscheen in 1996 en het boek werd in 2021 verfilmd door Hiroshi Okuhara, die de locatie verplaatste naar Taiwan.